تفاوت بین stop order و stop limit چیست؟
معامله‌گران اغلب دستورات توقف را به‌منظور جلوگیری از زیان و یا کسب سود به کار می‌برند. این دستورات در معاملات فارکس بسیار رایج است، جایی که یک نوسان کوچک می‌تواند سود یا ضرر زیادی را برای معامله‌گران به همراه داشته باشد، البته این دستورات برای معامله‌گران معمولی بازارهای سهام نیز کاربرد دارد. دو دستور با عناوین شبیه به هم اما کمی متفاوت در عملکرد در بازار وجود دارد. دستور اول، stop order است، زمانی که قیمت به سطح تعیین‌شده رسید، عمل می‌کند. و دستور دوم stop limit است که زمانی که قیمت به سطح تعیین‌شده ضربه زد، وارد عمل می‌شود.
استراتژی Stop-loss
دستور stop order معمولاً در استراتژی Stop Loss وارد می‌شود، یعنی زمانی که معامله‌گر وارد یک موقعیت می‌شود اما یک دستور برای خروج از موقعیت با سطح مشخص تعیین می‌کند. به‌عنوان‌مثال اگر یک معامله‌گر سهامی ۳۰۰ تومانی را خریداری کند اما قصد محدود کردن ضرر خود تا قیمت ۲۵۰ را داشته باشد، یک دستور stop order باقیمت ۲۵۰ وارد می‌کند. stop order باعث می‌شود زمانی که قیمت سهام به ۲۵۰ تومان نزدیک شود، سفارش معامله‌گر به سفارش بازار تغییر یابد و در اولین تقاضا به فروش برسد. این بدان معنی است که قیمت می‌تواند با توجه به تقاضا به بیشتر یا کمتر از ۲۵۰ هم برسد. (همچنین بخوانید؛ نگاهی به استراتژی های خروج).
دستور Stop-limit
دستور stop-limit درواقع ترکیبی از دو دستور بازار است، دستور توقف به همراه یک دامنه تعیین‌شده. زمانی که به قیمت توقف ضربه زده می‌شود، نوسان قیمتی موردنظرِ معامله‌گر وارد عمل می‌شود. به‌عنوان‌مثال اگر معامله مثال فوق در قیمت ۲۵۰ با دامنه ۲۴۵ متوقف شود، سفارش باقیمت ۲۵۰ زمانی اجرا می‌شود که قیمت به ۲۴۵ و یا بالاتر هم برسد. این نوع سفارش بسته به دامنه قیمتیِ واردشده می‌تواند وارد عمل شود اما لزوماً اجرا نمی‌شود. ممکن است قیمت به‌یک‌باره و خیلی بیشتر از دامنه تعیین‌شده سقوط کند و سفارش اجرا نشود به‌طوری‌که معامله‌گر را با زیان‌های بیشتر روبه‌رو کند.
منبع: گروه مشاوران مالی سامان