تعیین حد ضرر

در تعیین حد ضرر، همه‌چیز به هدف‌گذاری یک آستانه تحمل ریسک مربوط می‌شود. قیمت باید باهدف محدود کردن ضرر تعیین شود. به‌عنوان‌مثال اگر یک سهام باقیمت ۳۰۰ خریداری شود و دستور توقف ضرر بر روی ۲۵۰ قرار بگیرد، آنگاه دستور توقف ضرر میزان ضرر بالقوه را تا نهایتاً ۲۰ درصد کمتر از قیمت خریداری‌شده در نظر می‌گیرد. اگر ۲۰ درصد آستانه راحتی شما است پس توقف ضرر را بر روی آن قرار دهید.

نظریه‌های زیادی برای قرار دادن دستور توقف ضرر وجود دارد. معامله گران تکنیکال همیشه به دنبال راه‌هایی برای به دست آوردن زمان بازار هستند و سفارش‌های متعدد توقف ضرر و Stop Limit بسته به نوع روش زمان‌بندی می‌تواند اجرا شود. (همچنین بخوانید؛  تفاوت بین stop order و stop limit چیست؟). بعضی از نظریه‌پردازها از مقادیر مشخصی برای توقف ضرر استفاده می‌کنند (به‌طور مثال مقدار ثابت ۶ درصد از قیمت خرید) و برخی دیگر از افراد الگوهای مشخصی برای تعیین حد ضرر بهره می‌برند ۰ به‌طور مثال استفاده از شاخص ATR).

روش‌های تعیین حد ضرر

روش‌های زیادی برای تعیین حد ضرر مشابه روش‌هایی که پیش‌تر بیان شد، وجود دارد، روش خطوط حمایت (شامل توقف‌های دقیق در نقاط مشخص‌شده) و روش میانگین متحرک (توقف ضرر دقیقاً بر روی میانگین متحرک با دوره بلندمدت قرارگرفته می‌شود).

معامله گران نوسانی اغلب از روش‌های چندگانه high/low استفاده می‌کنند که در آن توقف ضرر بر روی قیمت‌های پایین دوره‌های از پیش تعیین‌شده قرار می‌گیرد. به‌طور مثال قیمت پایین Low می‌تواند در دو روز پایین‌تر در نظر گرفته شود. معامله گران صبورتر ممکن است از اندیکاتورهای مبتنی بر توقف ضرر بر روی دوره‌های بلندمدت استفاده کنند. این اندیکاتورها شامل مواردی همچون شاخص قدرت نسبی RSI هستند. (همچنین بخوانید؛ از تعیین حد ضرر اطمینان حاصل کنید).

جمع‌بندی

معامله گران باید آستانه تحمل ریسک خود را با تعیین حد ضرر مشخص کنند. بازارهای مشخص و اوراق باید قبل از موقعیت معاملاتی از منظر بازدهی موردمطالعه قرار بگیرند. اوراقی که بازدهی مناسبی دارند، نیازمند تعیین دقیق‌تر حد ضرر و به‌روزرسانی آن در استراتژی معاملاتی هستند. ضرر متوقف‌شده، یک نوع سود و مدیریت ریسک است اما سودآوری را تضمین نمی‌کند.

منبع: گروه مشاوران مالی سامان