سرمایه‌گذاری خارجی
سرمایه‌گذاری خارجی چیست؟
سرمایه‌گذاری خارجی شامل گردش سرمایه از یک کشور به کشور دیگر و اعطای وظایف مالکیت گسترده در شرکت‌های داخلی و دارایی‌ها است، سرمایه‌گذاری خارجی نشان می‌دهد که خارجی‌ها نقش مهمی در مدیریت با توجه به میزان سرمایه‌گذاری خود دارند. یک‌روند مدرن که به‌سوی جهانی‌شدن میل دارد، به سرمایه‌گذاری شرکت‌های چندملیتی در کشورهای مختلف تکیه می‌کند.
ساختار سرمایه‌گذاری خارجی
سرمایه‌گذاری خارجی عمدتاً به‌عنوان ابزاری برای رشد اقتصادی در آینده محسوب می‌شود. سرمایه‌گذاری های خارجی می‌تواند توسط افراد حقیقی صورت پذیرد، اما اغلبِ این سرمایه‌گذاری‌ها توسط شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ و چندملیتی با دارایی‌های اساسی باهدف گسترش میزان بازده صورت می‌پذیرد. با افزایش روند جهانی‌شدن، شرکت‌های بسیاری به دنبال افتتاح شعبه در دیگر کشورها هستند. برای بعضی از شرکت‌ها، افتتاح کارخانه‌های تولیدی و تولید محصول جدید در کشورهای مختلف، به دلیل قیمت پایین تولید، قوانین مالیاتی و نیروی کار، جذاب است.
سرمایه‌گذاری خارجی مستقیم در مقابل غیرمستقیم
سرمایه‌گذاری‌های خارجی را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد: مستقیم و غیرمستقیم. سرمایه‌گذاری خارجی مستقیم (FDI) شامل سرمایه‌گذاری فیزیکی و خرید توسط یک شرکت خارجی است که عمدتاً به‌صورت افتتاح یک مجموعه، ساخت ساختمان، ماشین‌آلات، کارخانه‌ها و سایر تجهیزات در کشور میزبان است. این نوع سرمایه‌گذاری‌ها یک فرصت بسیار ممتاز را به ارمغان می‌آورند، چراکه عموماً سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت را در نظر می‌گیرند و به رشد اقتصادی کشور میزبان کمک می‌کنند.
سرمایه‌گذاری خارجی غیرمستقیم، شامل شرکت‌ها، مؤسسات مالی و سرمایه‌گذاران خصوصی است که اقدام به خریدوفروش سهام در یک کشور خارجی می‌کنند و یا وارد موقعیت معاملاتی از طرف شخص حقیقی یا حقوقی در بازارهای مالی خارجی می‌شوند. به‌طورکلی، این نوع از سرمایه‌گذاری خارجی مطلوبیت کمتری دارد، چراکه شرکت‌های خارجی به‌راحتی می‌توانند سرمایه خود را ظرف مدت چند روز از کشور میزبان خارج کنند. این نوع از سرمایه‌گذاری نیز به‌عنوان سرمایه‌گذاری سبد سرمایه خارجی (FPI) شناخته می‌شود. سرمایه‌گذاری‌های خارجی غیرمستقیم علاوه بر سهام شامل تمامی اوراق بدهی و قرضه نیز می‌شوند.
سایر انواع سرمایه‌گذاری خارجی
دو نوع دیگر از سرمایه‌گذاری‌های خارجی وجود دارد: وام‌های تجاری و جریان‌های رسمی. وام‌های تجاری معمولاً به‌صورت وام‌های بانکی هستند که توسط یک بانک داخلی به یک شرکت خارجی واقع در کشور دیگر و یا به دولت کشور خارجی تعلق می‌گیرد. جریان‌های رسمی یک اصطلاح عمومی است که به‌طورکلی به انواع کمک‌های صورت گرفته جهت توسعه یک ملت یا کشور اطلاق می‌شود.
وام‌های تجاری تا دهه ۸۰ میلادی، بزرگترین منبع سرمایه‌گذاری خارجی در کشورهای درحال‌توسعه و بازارهای نوظهور محسوب می‌شدند. پس‌ازاین دوره دو نوع سرمایه‌گذاری خارجی مستقیم و غیرمستقیم رشد چشمگیری داشتند.
منبع: گروه مشاوران مالی سامان